Ik was op slag verliefd op de masseur (het was een vrouw, maar masseuse klinkt zo tacky).
Na mijn allereerste Thai massage lag ik op de mat en dacht: ‘My God, waarom heb ik dit niet eerder ontdekt?!?’
Anderhalf uur lang had ik me volledig geaccepteerd gevoeld. Mijn lichaam was bewogen en ik had mijn grenzen ervaren. Tegelijkertijd vervaagden al die grenzen. Ik was een met de masseur en mijn omgeving. Ging op in een groter geheel. Niet zo gek dat ik me instant verliefd voelde: ik gaf me over en mijn hart stond wagenwijd open. Toen ik later de deur van haar praktijk achter me sloot, kwam ik erachter dat ik niet alleen voor haar openstond, maar voor de hele wereld. Mijn zintuigen stonden wagenwijd open. Ik was verliefd op het leven.
Nu, jaren later, benoem ik dat gevoel als de healing space. Die plek waar alles goed is. Waar je hele systeem de ruimte in kan nemen die het nodig heeft. Die het toekomt.
Hier helen wonden.
Verzachten trauma’s.
Kom je tot rust.
En het waanzinnige is: hoe vaker ik in een bodywork sessie voor mezelf in deze healing space kom, hoe vaker ik hem ook random op kan roepen. Zoals vanochtend tijdens mijn strandwandeling. En dan ben ik altijd weer intens dankbaar voor die allereerste ervaring.
"Thaise massage vormde de start van het avontuur wat me vanuit mijn hoofd naar mijn lijf bracht, en als resultaat daarvan ervaar ik meer levenslust dan ooit tevoren."