Hoe je trauma oplost

Anderhalf uur lang lag ik in de tandartsstoel. Ik wist dat de verdoving goed zat, ik had een duidelijk beeld van wat er speelde in mijn gebit en ik heb alle vertrouwen in mijn tandarts. Ik voelde geen bewuste emotionele stress.

Toch ervaarde ik daar in die stoel de directe signalen van trauma. En ook ’s avonds ontdekte ik er nog sporen van. Als ik die signalen had genegeerd had ik er nog dagen last van kunnen hebben. Maar ik deed iets anders.

Ik zal je vertellen welke signalen op trauma wezen en wat ik deed om deze traumasporen op te lossen.

Maar eerst deel ik een korte theoretische achtergrond met je.

Je brein bestaat uit verschillende delen, die ieder in een ander stadium van onze ontwikkeling als mens zijn ontstaan en die ieder een eigen functie hebben.

Als je een bedreigende gebeurtenis meemaakt, worden de eerste signalen daarvan opgepikt door heel oude delen van je brein. Deze delen sturen direct een bevel tot handelen naar de rest van je lichaam. Omdat er zo snel gehandeld moet worden, omzeilen ze je denkende brein. Daardoor ben je in staat om je hand terug te trekken van een gloeiendhete pan, nog voordat je je bewust bent dat die pan heet is. Denken vertraagt, en dat kun je in een levensbedreigende situatie niet hebben.

Hoe hard mijn rationele brein ook riep dat er niets ernstigs zou gebeuren, die spuit van de verdoving in mijn mond, gaf mijn reptielenbrein al een heel ander signaal. En ondanks die verdoving voelde mijn hele systeem natuurlijk haarfijn aan dat er iets ingrijpends gebeurde. Mijn lijf wil vluchten, maar mijn ratio grijpt in. ‘Er is niets aan de hand. Hoe stiller je blijft liggen, hoe beter.’ Dat is fijn, want anders had ik hier nu nog steeds met kiespijn rondgelopen.

Dit overkomt niet alleen mij in zo’n tandartsstoel.

Dit gebeurt bij iedereen.

Hoe relaxt je je ook denkt te voelen.

Jouw lichaam ervaart het heel anders dan je denkende brein.

En daar raak je in de problemen…

Ik lag dus in die tandartsstoel en ik kreeg het gruwelijk koud. Eerst dacht ik nog dat het te maken had met doorluchten in verband met covid. Maar dat bleek niet zo te zijn. De temperatuur was zoals hij altijd is in de praktijk.

Daarna ging mijn rechterbeen beven. In eerste instantie als reactie op de kou. Daarna voelde het anders.

Direct na een trauma is het normaal dat je het koud krijgt. Je lichaam geeft voorrang aan je vitale processen; je hart, longen en strottenhoofd krijgen meer zuurstofrijk bloed zodat je klaar bent om te vechten of te vluchten. Er blijft dan simpelweg minder bloed over voor de rest van je lichaam. Daarom krijg je het koud.

Ook het beven is volkomen logisch. Doordat je lichaam zich opmaakt om te vechten of te vluchten, komt er energie vrij om dit daadwerkelijk te doen. Als je jezelf dan vertelt dat je moet blijven liggen (wat een belangrijke functie heeft je rationele brein hier!), blijft die energie vastzitten in je lijf. Daardoor ga je trillen.

Je lijf doet dus precies dat wat nodig is. Het loopt pas spaak als we de natuurlijke processen niet voltooien. En daar had ik ’s avonds last van…

Ik kwam thuis na de tandarts en voelde me behoorlijk wiebel. Koud en rillerig ook.

Ik nam een lekker warm bad. Dat gaf mijn lichaam het eerste signaal dat alles weer goed was. Water is een supergoed middel om spanning af te voeren, dus heel geschikt om je in te ontladen.

Ik bleef koud.

Ik deed een dikke trui aan. Sjaal om. Sloffen aan.

Koud.

Pas toen besefte ik echt wat er speelde. Ik ging op handen en knieën op de bank zitten, nam niet eens de moeite om er een muziekje bij aan te zetten, en begon te bewegen. In no time was mijn hele lichaam aan het rillen en shaken. Ik bewoog net zo lang totdat ik meer rust voelde.

Het was al laat, en pas nu voelde ik ook dat ik honger had. De spanning was nog niet weg, maar ik wist dat als ik voor het slapengaan nog een keer zou gaan zitten bewegen, het al een stuk beter zou voelen.

En dat was ook zo.

De volgende ochtend onder de douche nog een laatste keer bewust spanning loslaten door beweging, en ik was weer de oude.

Dat is wat de Non-Linear Movement Method voor je kan doen. Door simpele bewegingen die vanuit jezelf komen, is jouw lichaam in staat om een proces wat in gang is gezet te voltooien. Met verse trauma’s zoals die van mij nu, maar ook met vroegere gebeurtenissen.

Wat als ik dit alles niet gedaan zou hebben? Dan zou die energie zich uiteindelijk ergens in mijn lijf vastgezet hebben. Met fysieke of psychische klachten als gevolg.

Daarom hoor je me regelmatig zeggen: ‘TRAUMA IS GESTOLDE ENERGIE’